Vanmiddag voelde ik de inspiratie om even te gaan wandelen. Ik liep richting het recreatiegebied bij mij in de buurt en zag dat daar een aantal paden waren afgesloten, omdat ze bomen aan het omzagen zijn. Op gevoel liep ik via een binnendoor weggetje naar het water. Ik genoot van de zon op mijn gezicht en de wat klamme warmte. Ik voelde me zo volledig in het moment en vroeg mezelf af wat er op zo’n moment nog te wensen valt...

Pijn in je lichaam. Dat is een dingetje... nou zegt maar gerust een ding. Voor mezelf maar ook voor veel andere mensen uit mijn omgeving. Vaak is het pijn die op vaste plaatsen ontstaat en steeds opnieuw opspeelt. Je bent er al voor naar de dokter geweest en nog wat therapeuten bezocht, maar het lijkt wel alsof je er niet vanaf komt. Herkenbaar! Zo zat ik van de week in het vliegtuig terug naar huis en voelde ik opeens weer intensiteit ontstaan (ik noem het geen pijn) in mijn rechterschouder...

Ik kan me soms zo verbazen. Over een kopje thee dat € 2,40 kost, mensen die op hun mobiel moeten kijken tijdens het autorijden, de haast die iedereen schijnt te hebben, het niet gebruiken van je knipperlicht... en weet je wat het leuke is. Ik hoef er niets van te vinden en dat is zó lekker!

Om gewoon te observeren, alles te laten zijn en tegelijk vragen te stellen, voor mezelf en voor het collectief...

Na bijna een maand te hebben rondgereisd door Chili & Argentinië, een prachtig avontuur. Kwam ik erachter dat ik steeds opnieuw de meeste aanvragen voor sessies en aanmeldingen voor cursussen krijg als ik op reis ben. Bijzonder toch of niet...? Terwijl ik twee weken voordat ik vertrok nog aan het stressen was, omdat mijn hoofd vond dat ik...